Δελτίο Τύπου – ο Παραστάτης Δικηγόρος στην Διαμεσολάβηση
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Πειραιά διοργάνωσε ημερίδα με θέμα «ο Παραστάτης Δικηγόρος στην Διαμεσολάβηση» την Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δ.Σ.Π.
Υπήρχε μεγάλος αριθμός συμμετεχόντων δικηγόρων του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά.
Παρόντες στην εκδήλωση ήταν ο Κος Γιώργος Σταματογιάννης , Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά κ Πρόεδρος του ΚΕΔΙΠ , Κωνσταντόπουλος Γιώργος Αντιπρόεδρος ΒΕΠ και ο Κος Παναγιώτης Πετρόπουλος , Γενικός Γραμματέας του Δ.Σ.Π.
Ομιλητές της εκδήλωσης ήταν : O Kος Στέλιος Μανουσάκης , Δικηγόρος Πειραιά , Διαπιστευμένος Διαμεσολαβητής , Μέλος της Επιτροπής Πιστοποίησης Διαμεσολαβητών του ΥΔΔΑΔ ,Διευθυντής ΚΕΔΙΠ.
«Δικηγόρος – Παραστάτης»
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η Διαμεσολάβηση είναι πιο επιτυχημένη όταν οι εκπρόσωποι και οι σύμβουλοι των μερών είναι καταρτισμένοι και εξειδικευμένοι στις αρχές της διαδικασίας της διαμεσολάβησης και των θεωριών των διαπραγματεύσεων: από τη μια πλευρά μια διαμεσολάβηση μπορεί να αποτύχει όταν οι εκπρόσωποι των μερών ενεργούν σαν να ήταν σε μια αίθουσα δικαστηρίου αντί να είναι σε μία διαπραγμάτευση. Από την άλλη πλευρά, η διαμεσολάβηση παρουσιάζει μοναδικές ευκαιρίες επίλυσης προβλημάτων στις οποίες οι εκπρόσωποι των μερών μπορούν να βοηθήσουν τους πελάτες τους να πετύχουν γρηγορότερα, φθηνότερα ή/και καλύτερα αποτελέσματα με τη βοήθεια ενός ουδέτερου προσώπου. Μπορούν να βοηθήσουν τους πελάτες τους να επιτύχουν αποτελέσματα που μπορεί να είναι ανέφικτα σε μια αίθουσα Δικαστηρίου ή διαιτητικού δικαστηρίου. Αλλά για να το επιτύχουν αυτό, χρειάζονται ένα νέο σύνολο γνώσεων και δεξιοτήτων,
Για τους δικηγόρους που είναι καλά εκπαιδευμένοι ως συνήγοροι στη διαμεσολάβηση, η διαμεσολάβηση παρέχει την ευκαιρία να προσφέρουν στους πελότες τους μια νέα και αποτελεσματική υπηρεσία που έχει μια σειρά από εμπορικά οφέλη, τόσο για τον εντολέα τους και το δικηγορικό σας γραφείο.
Το ΙΜΙ, το Διεθνές Ινστιτούτο Διαμεσολάβησης, έχει σχεδιάσει κριτήρια για προγράμματα που δίνουν τα προσόντα σε Συνήγορους Διαμεσολάβησης οι οποίοι μπορούν επαγγελματικά να συμβουλεύσουν και να εκπροσωπήσουν εντολείς για την επίλυση των διαφορών μέσω της διαμεσολάβησης και αυτή η εκπαίδευση είναι σχεδιασμένη σύμφωνα με τα ουσιαστικό κριτήρια του INI για συνήγορους διαμεσολάβησης.
Το πρόγραμμα – που προσφέρεται από το ΚΕΔΙΠ- θα γίνει με την καθοδήγηση κορυφαίων ειδικών στη διεθνή επίλυση διαφορών και εκπαιδευτών, της Μανόν Schonewille και της Δήμητρας Τριανταφύλλου.
Ο βασικός παράγοντας για την αποτελεσματική εκπροσώπηση ενός εντολέα κατά τη διάρκεια της διαμεσολάβησης είναι η προετοιμασία. Ο δικηγόρος πρέπει να γνωρίζει όχι μόνο τις νομικές πτυχές της διαδικασίας, αλλά επίσης το σύνολο των εργασιών του εντολέα του, σε εμπορικές υποθέσεις πώς λειτουργεί η εταιρεία, την προσωπικότητα του εντολέα του, τους στόχους (ιδιαίτερα επίσης τα μη νομικά), το παρελθόν του, και τις γενικές προσδοκίες του ακόμη και τους εφιάλτες του. Όχι μόνο πρέπει ο δικηγόρος να κατέχει τις ψυχολογικές και επικοινωνιακές δυνατότητες της διαμεσολάβησης, αλλά το πιο σημαντικό, θα πρέπει να γνωρίζει πώς να “εκμεταλλεύεται” τη δύναμη του Διαμεσολαβητή να διευκολύνει τα μέρη προς μια δική τους απόφαση.
Η προσέγγιση της διαμεσολάβησης, ιδίως εκ μέρους των δικηγόρων, πρέπει να είναι αντάξια της διαδικασίας και δεν μπορεί να ομοιάζει με τη στάση που συνήθως έχουμε στο ακροατήριο. Εδώ ο ρόλος του δικηγόρου είναι εντελώς διαφορετικός. Προς τούτο, η εκπαίδευση του δικηγόρου στη διαμεσολάβησης είναι απολύτως απαραίτητη. Συχνά, καλόπιστος δικηγόρος, που δεν έχει ιδέα για τη διαδικασία, μπορεί να δράσει μη παραγωγικά από άγνοια. Είναι σύνηθες. Οι δικηγόροι δεν τα ξέρουμε όλα.
Η πληθώρα των εν δυνάμει λύσεων είναι πραγματικά σημαντική, αρκεί να προσέλθουν τα εμπλεκόμενα μέρη με δημιουργική διάθεση. Η διαμεσολάβηση εμπεριέχει τη σύγκρουση. Απλώς εναπόκειται στο διαμεσολαβητή και στους δικηγόρους να οδηγηθούν από τη σύγκρουση στη λύση.
Οι τεχνικές των διαπραγματεύσεων, είναι κάτι που μαθαίνεται και βελτιώνεται. Δεν είναι κάτι που το ξέρουμε, χωρίς να το έχουμε διδαχτεί, παρά τα όσα πιστεύουμε. Λανθασμένος χειρισμός διαπραγματεύσεων, οδηγεί σε καταστροφικά αποτελέσματα, χωρίς πολλές φορές να το καταλαβαίνουμε. Για μια ακόμη φορά καθίσταται σαφές, ότι ο πλανήτης οδεύει προς ένα μοντέλο απονομής δικαιοσύνης, όπου η εξωδικαστική επίλυση διαφορών θα παίζει σημαντικό ρόλο. Σε πολλές χώρες, αυτό αποτελεί ήδη πραγματικότητα. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορούμε να το ζήσουμε και εμείς αυτό. Και πως έχουμε συμβιβαστεί με τη σημερινή απαράδεκτη κατάσταση.
Η διαμεσολάβηση διεθνώς θεωρείται ως ένα μοντέλο πετυχημένο μοντέλο εξωδικαστικής διευθέτησης διαφορών, που λειτουργεί όχι μόνο παράλληλα αλλά και σε αγαστή συνεργασία με το δικαστικό σύστημα. Δεν κάνει για όλες τις υποθέσεις ούτε είναι πανάκεια. Αλλά ειδικά σε μικροδιαφορές, σε υποθέσεις «γειτονίας», σε εμπορικές και οικογενειακής φύσης διαφορές, υποθέσεις ανταγωνισμού, σήματος, μπορεί κυριολεκτικά να δώσει θαυμαστά αποτελέσματα.
Το να θεωρούμε ότι η Ελλάδα αποτελεί μια ειδική περίπτωση, όπου δεν χωρεί η διαμεσολάβηση, ειλικρινά δεν ισχύει. Συχνά ακούγεται, ότι η Ελλάδα έχει «ιδιαίτερα χαρακτηριστικά».
Κατ’ αρχάς από έρευνες, αποδεικνύεται, ότι στον ελληνικό χώρο από την αρχαιότητα μέχρι και τον 19ο αιώνα, υπήρχαν πολυάριθμοι φορείς και θεσμοί εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών. Απλώς, η πρακτική αυτή για συγκεκριμένους λόγους εγκαταλείφθηκε στον 20ο αιώνα, με τα γνωστά αποτελέσματα, που αντιμετωπίζουμε καθημερινά: Συνωστισμός υποθέσεων, κάκιστες συνθήκες διαβίωσης στα δικαστήρια, πτωχή ποιότητα παραγόμενων αποφάσεων. Επιπλέον, ενημερωτικά, σε κάθε χώρα που έφτασε η διαμεσολάβηση, η αρχική αντίδραση είναι πάντα αυτή: η χώρα έχει κάποιες ιδιαιτερότητες! Η εμπειρία λέει, ότι οι επιφυλάξεις για τη διαμεσολάβηση οφείλονται ή στην άγνοια για το θεσμό ή σε αντικρουόμενα συμφέροντα.
Ως προς τα τελευταία, πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι η διαμεσολάβηση, ως εξωδικαστική μορφή επίλυσης διαφορών, έρχεται να αλλάξει την παγιωμένη εδώ και δεκαετίας αντίληψη ότι για κάθε αντιδικία αρμόδια είναι τα δικαστήρια.
Η παγιωμένη αυτή κατάσταση, προφανώς εξυπηρετεί συγκεκριμένους κλάδους και ομάδες, οι οποίες τώρα αντιδρούν έντονα στην αλλαγή του σκηνικού. Απόλυτα κατανοητό. Η Ευρωπαϊκή Ένωση βέβαια ρητά αναφέρει στη σχετική Οδηγία για τη διαμεσολάβηση ότι σκοπός είναι ο «ισόρροπος χαρακτήρας της διαμεσολάβησης έναντι της δικαστικής επίλυσης διαφορών». Αυτός είναι λοιπόν, ο σκοπός και αυτό είναι το μέλλον, προς όφελος των πολλών, δικηγόρων και πολιτών. Ως εκ τούτου, οι όποιες αναδράσεις των λίγων, απλά καθυστερούν τα μελλούμενα, δεν μπορούν να τα ανατρέψουν.
Ας πιστέψουμε στη διαμεσολάβηση και ας τη διδαχτούμε. Είναι βέβαιο, πως μόνο θετική υπεραξία έχει να προσφέρει στο πολύπαθο νομικό μας κόσμο.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ – ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗΣ
Η κ. Μαίρη Φλωροπούλου – Μακρή, Αντιπρόεδρος του ΔΣΠ και Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια, η οποία παρουσίασε το ευρωπαϊκό και εγχώριο θεσμικό πλαίσιο που διέπει τον παραστάτη δικηγόρο στη διαμεσολάβηση, αναφέρθηκε αναλυτικά στη συμβολή του παραστάτη δικηγόρου σε όλα τα στάδια της διαμεσολάβησης, τόνισε δε το σημαντικό ρόλο του κατά τη διαδικασία της διαμεσολάβησης, ο οποίος είναι όχι να αντιδικεί με το άλλο μέρος αλλά να βοηθάει τον εντολέα του να καταλήξει στη πιο συμφέρουσα συμφωνία με το άλλο μέρος στη Διαμεσολάβηση αλλά και να βοηθά τον Διαμεσολαβητή στο έργο του.
Η κ. Δήμητρα Τριανταφύλλου, Δικηγόρος Θεσσαλονίκης LL.M, Πιστοποιημένη Διαμεσολαβήτρια (I.M.I), Διαιτητής CIARb, Advanced Εκπαιδεύτρια Διαμεσολάβησης, Εκπαιδεύτρια εκπαιδευτών διαμεσολάβησης Toolkit Company, Επικεφαλής Εκπαιδεύτρια (Lead Trainer) ΚΕ.ΔΙ.Π., η οποία τονίζοντας τον σύγχρονο ρόλο του Δικηγόρου του 21ου αιώνα ανέφερε τα εξής: «Η διαμεσολάβηση είναι η Χρυσή ευκαιρία για τους Δικηγόρους, ιδίως σήμερα στους καιρούς της συρρικνούμενης ύλης, γιατί είναι το νέο εργαλείο, το νέο πεδίο δράσης όπου θα υπηρετήσουν τα συμφέροντα των πελατών τους. Για αυτό τον λόγο, η εκπαίδευση τους στον ρόλο του Παραστάτη Δικηγόρου Διαμεσολάβησης είναι αναγκαία και σημαντική προκειμένου να αποκτήσουν τις δεξιότητες και τις τεχνικές εκείνες που θα τους βοηθήσουν να επιτύχουν την μεγιστοποίηση του αποτελέσματος σε όφελος των συμφερόντων»
